14 Mart 2016 Pazartesi

Gidelim buralardan...


Susayım diyorum, ne siyaset ne bi şey artık konuşmayacağım diyorum, sustukça kendimi suçlu hissediyorum. Konuşayım diyorum, konuşsanda değişen hiç birşeyin olmadığını gördükçe geleceğe olan inancımı yitiriyorum.

Ne yapsam olmuyor, olmuyor, olmuyor...



Ne yaparsan yap koca bir hiçsin bu ülkede. Tek yapabildiğin her günün sonunda hala hayatta kalabildiğin için Allah'a şükretmek. Hepsi bu.

Hadi hep birlikte, hep bir ağızdan yine lanetleyelim terörü. Öfkelenelim, küfürler edelim, haykıralım... Sonuç? Sonuç ne olacak?

Ben bu ülkede 90'larda çocuktum. Çocukluğumuzda yaşanan terör 25 yılda 25 katına çıktı. Al sana sonuç!

Değişecek mi sanıyorsun herşey? Daha 1 ay evvel yaşanmadı mı aynı senaryo Ankara'da? Daha 1 ay evvel masum insanlar hayatlarını kaybetmediler mi?

Gerçekten aklımı yitiriyorum!

Ölen insanların fotoğraflarını gördükçe deliriyorum, kanım donuyor.


Hayatını kaybeden insanları, onların ailelerini, sevenlerini ve geride kalanların bu acıyla nasıl baş edebileceklerini düşündükçe daha da deliriyorum.

Sen hiç düşünmüyor musun? Bir gün "Kimlikleri Tespit Edildi" başlıklı haberde adının çıkmasını? Ben düşünüyorum.

Ben bu akşam eve giderken ölsem annem nasıl dayanır buna onu düşünüyorum...

Sevdiklerim bu akşam işten çıkıp evlerine dönerken ölse ben nasıl katlanırım onu düşünüyorum.

Dayanamıyorum...

Ben kendini patlatan gözü dönmüş bir kansız yüzünden ölmek istemiyorum. Ölenlerin ardından ağlamakta istemiyorum.

Gidelim buralardan, bu ülkeyi kapatıp gidelim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder